Σε έναν κόσμο που ο τουρισμός κινείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, υπάρχει ένα τροπικό νησί που μία μέρα το χρόνο «πατάει παύση». Το Μπαλί, ο εξωτικός παράδεισος της Ινδονησίας που φιγουράρει διαρκώς στις κορυφές των παγκόσμιων τουριστικών προορισμών, για 24 ώρες σβήνει τα φώτα, χαμηλώνει τους θορύβους και βυθίζεται στη σιωπή.

Το έθιμο τηρείται κάθε χρόνο ανήμερα της Πρωτοχρονιάς των Ινδουιστών: αυτή τη μέρα δεν εκτοξεύονται πυροτεχνήματα, ούτε διοργανώνονται γιορτινά τραπέζια ή θορυβώδη πάρτι. Αντ’ αυτών, οι ντόπιοι τηρούν μια παράδοση που ξεχωρίζει για τη βαθιά της πνευματικότητα: τη Νιεπί, την ημέρα της σιωπής. Από τις 6 το πρωί και για ένα ολόκληρο 24ωρο, οι κάτοικοι του νησιού νηστεύουν, διαλογίζονται, αποσύρονται στα σπίτια τους, σβήνουν τα φώτα και κάθε ηλεκτρική συσκευή. Οι δρόμοι μένουν έρημοι, καθώς περιπολούν οι pecalang, οι τοπικοί φύλακες της τάξης, για να διασφαλίσουν ότι όλοι τηρούν τη σιγή.

Ούτε αεροπλάνα προσγειώνονται, ούτε τουριστικά αξιοθέατα είναι ανοιχτά. Ακόμα και στα ξενοδοχεία, δεν επιτρέπεται το check in ή το check out. Όσοι επισκέπτες βρίσκονται στο νησί κατά τη διάρκεια της Νιεπί, καλούνται να συμμετέχουν στη μοναδική αυτή εμπειρία.

Η Amanda Syrowatka, ιδιοκτήτρια του πολυτελούς ξενοδοχείου Viceroy Bali, εξηγεί, σε αφιέρωμα του CNN, πως, αν και η μέρα της σιωπής μπορεί να ξενίζει κάποιους τουρίστες, οι μέρες που την προηγούνται είναι γεμάτες ενέργεια και μοναδικά τελετουργικά που δεν συναντά κανείς πουθενά αλλού στον κόσμο.

Η Νιεπί, σύμφωνα με το παραδοσιακό ημερολόγιο Saka των 210 ημερών, συμπίπτει με την επομένη της νέας σελήνης του δέκατου σεληνιακού μήνα και φέτος έπεσε στις 29 Μαρτίου. Ο καθηγητής Wayan Ari, διευθυντής στο School for International Training και κάτοικος του Μπαλί, εξηγεί πως η Νιεπί δεν είναι απλώς μια ημέρα ησυχίας. Είναι μια ευκαιρία για εσωτερική ενδοσκόπηση – για να επανασυνδεθούμε με αξίες όπως η καλοσύνη, η υπομονή, η αγάπη και η ανθρώπινη σύνδεση.

Την παραμονή, γιορτάζεται η Νγκρούπουκ – μια εντυπωσιακή και άκρως… θορυβώδης τελετή κάθαρσης. Τεράστιες χάρτινες φιγούρες, τα λεγόμενα ogoh-ogoh, που αναπαριστούν δαιμονικά πνεύματα, παρελαύνουν στους δρόμους πάνω σε φορεία που κουβαλούν παιδιά και νέοι. Η προετοιμασία για όλα αυτά διαρκεί μήνες και στο τέλος της πομπής, οι φιγούρες καίγονται – συμβολικά ξεφορτώνοντας ό,τι κακό κουβαλά ο παλιός χρόνος.

Κατά τη διάρκεια της Νγκρούπουκ, οι κάτοικοι γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι με φανάρια, κάνουν θόρυβο για να ξορκίσουν τα κακά πνεύματα, ραντίζουν τις γωνιές των κτισμάτων με το τοπικό μπαχαρικό meswi, και σχηματίζουν στα ιερά των οικογενειών έναν σταυρό από λευκό ασβεστόλιθο – ένα σύμβολο καθαρμού και προστασίας.

Παρότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Ινδονησίας είναι μουσουλμάνοι, το Μπαλί αποτελεί ένα ξεχωριστό πολιτισμικό σύμπαν, με τις ρίζες του στον ινδουισμό. Όμως οι ινδουιστές εδώ έχουν τη δική τους ταυτότητα με έθιμα και παραδόσεις που δεν μοιάζουν με τις ινδικές και οι γιορτές όπως η Χόλι και το Ντιβάλι περνούν μάλλον απαρατήρητες σε σχέση με τη βαθιά βιωματική Νιεπί.

Για μία μόνο ημέρα, το νησί σβήνει κάθε ήχο – και, μαζί του, κάθε εξωτερικό περισπασμό. Οι φυσικοί ήχοι του ανέμου, της θάλασσας και των ζώων φτάνουν πιο καθαρά και το Μπαλί θυμίζει σε ντόπιους και επισκέπτες πως η σιωπή κρύβει τη δική της ομορφιά.