Πώς γεννιούνται οι ηγέτες; Τους δημιουργούν οι συνθήκες ή ο χαρακτήρας τους; Καθορίζονται από το φύλο, την εθνικότητα, την ηλικία και το μορφωτικό επίπεδο; Αν ο 21ος αιώνας είναι όντως ο αιώνας της γυναικείας ηγεσίας, η Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα στις πρωτοπόρες γυναίκες πολιτικές ηγέτιδες του κόσμου που ανατέλλει. Η Πρόεδρος της αντιπολίτευσης και, για πολλά κράτη, η νόμιμη αρχηγός του κράτους της Λευκορωσίας, με αφορμή τη συμμετοχή της στη διοργάνωση του Δέκατου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών μιλά στην Οικονομική Επιθεώρηση για την πορεία της από μητέρα και σύζυγος σε υπερασπίστρια τη δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου, και των πολιτικών δικαιωμάτων στην τελευταία δικτατορία της Ευρώπης.

Μια ανελεύθερη χώρα.

Η Λευκορωσία περιγράφεται ως η μοναδική εναπομείνουσα δικτατορία στην Ευρώπη. Ο Πρόεδρος της χώρας, Αλεξάντερ Λουκασένκο έχει εκλεγεί, από το 1994 μέχρι σήμερα, επτά συνεχόμενες φορές, φυλακίζοντας, βασανίζοντας και εξορίζοντας πολιτικούς αντιπάλους, αντιφρονούντες, δικηγόρους, δημοσιογράφους, διαδηλωτές και ακτιβιστές. Η χώρα, υπό τις εντολές του, αντιστέκεται στην ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, ενεργειακά εξαρτάται πλήρως από τη Ρωσία, και αποτελεί το μοναδικό κράτος στην Ευρωπαϊκή ήπειρο στο οποίο εξακολουθεί να εφαρμόζεται η θανατική ποινή. Το 2022 μάλιστα, το καθεστώς Λουκοσένκο επέκτεινε τα εγκλήματα για τα οποία μπορεί να εφαρμόζεται. Σύμφωνα με την Human Rights Watch, οι αρχές της Λευκορωσίας έχουν διώξει τους επικριτές του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, διέλυσαν βάναυσα τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, ενώ τον Φεβρουάριο του 2022 επέτρεψαν στις ρωσικές δυνάμεις να χρησιμοποιήσουν το έδαφος της Λευκορωσίας για να υποστηρίξουν την εισβολή τους στην Ουκρανία.

Μια ιστορία βγαλμένη από ταινία πολιτικού θρίλερ.

Τα πολιτικά γεγονότα στη Λευκορωσία θυμίζουν ταινίες ψυχροπολεμικών θρίλερ. Στην τελευταία διεξαγωγή εκλογών τον Αύγουστο του 2020, ο πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο επανεξελέγη με ένα υποτιθέμενο 84%, αλλοιώνοντας το εκλογικό αποτέλεσμα εις βάρος της αντιπάλου του Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια. Αρχικός του αντίπαλος ήταν ο σύζυγός της, Σερκέι Τσιχανούσκι, τον οποίο ο Λουκασένκο φυλάκισε λίγο πριν τις εκλογές κι εξακολουθεί να κρατεί φυλακισμένο μέχρι σήμερα. Μετά την σύλληψη του συζύγου της, κι ενώ δεν διέθετε ούτε πρότερη εμπειρία ούτε πρόθεση να ασχοληθεί με την πολιτική, η Τσιχανούσκαγια αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία, οργανώνοντας μια εκστρατεία με βασικές δεσμεύσεις την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, την επιβολή συνταγματικών περιορισμών στο αξίωμα του προέδρου και την παραίτησή της αμέσως μετά προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές.

Η προσωπική σας πορεία προς την ηγεσία είναι ένα πραγματικά εμπνευσμένο παράδειγμα του πώς ένας ηγέτης αναδεικνύεται μέσα από την ιστορική αναγκαιότητα. Υπάρχει όντως έλλειψη ηγεσίας στην Ευρώπη, ή απλώς την αναζητούμε σε λάθος μέρη;

«Η ηγεσία δεν έχει να κάνει με τις θέσεις ή την εξουσία – έχει να κάνει με την ευθύνη. Αληθινός ηγέτης είναι αυτός που αναδεικνύεται όταν η χώρα του τον χρειάζεται περισσότερο. Δεν σχεδίαζα ποτέ να γίνω πολιτικός. Ήμουν δασκάλα, σύζυγος, μητέρα. Αλλά όταν συνελήφθη ο Σεργκέι, ο σύζυγός μου, είχα μια επιλογή: να μείνω σιωπηλή ή να πολεμήσω για τη δικαιοσύνη. Επέλεξα να πολεμήσω. Η Ευρώπη δεν στερείται ηγεσίας. Συχνά αναζητούμε ηγέτες σε υψηλά αξιώματα—προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς. Αλλά η ηγεσία βρίσκεται επίσης στους δρόμους του Κιέβου, στην υπόγεια αντίσταση της Λευκορωσίας, σε ανεξάρτητους δημοσιογράφους που ρισκάρουν τα πάντα για να πουν την αλήθεια. Βρίσκεται στους Ουκρανούς στρατιώτες που υπερασπίζονται την πατρίδα τους, στους πολιτικούς κρατούμενους στη Λευκορωσία που αρνούνται να λυγίσουν, στους ακτιβιστές που οργανώνουν διαδηλώσεις γνωρίζοντας ότι μπορεί να συλληφθούν την επόμενη μέρα. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι περισσότερους ηγέτες, αλλά ισχυρότερη, τολμηρότερη και πιο αποφασιστική ηγεσία. Συχνά, οι ευρωπαίοι πολιτικοί αντιδρούν όταν είναι πολύ αργά – αφού η κρίση έχει ήδη ξεσπάσει. Εάν η Ευρώπη είχε ενεργήσει πιο αποφασιστικά όταν η Λευκορωσία ξεσηκώθηκε κατά της δικτατορίας το 2020, ίσως ο Λουκασένκο να μην είχε παραδώσει πλήρως τη χώρα μας στον Πούτιν και να μην είχε ξεκινήσει ο πόλεμος. Ηγεσία δεν είναι μόνο οι πολιτικές δηλώσεις ή η διεξαγωγή συνόδων κορυφής — είναι η λήψη αποφάσεων που αποτρέπουν τις κρίσεις, αντί να αντιδρούν σε αυτές. Και σήμερα, χρειαζόμαστε αυτήν την ηγεσία περισσότερο από ποτέ, επειδή η δημοκρατία δέχεται επίθεση, όχι μόνο στη Λευκορωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο»

Γυναικεία ηγεσία με αφετηρία την αλληλεγγύη.

Ο Λουκασένκο επέτρεψε την υποψηφιότητά της επειδή πίστευε ότι μια γυναίκα δεν μπορούσε να σχηματίσει ισχυρή αντιπολίτευση. Ο Τσιχανούσκι όμως δεν ήταν ο μοναδικός ηγέτες της αντιπολίτευσης που συνελήφθη προεκλογικά, ούτε η σύζυγός του η μοναδική σύντροφος ή συνεργάτις συλληφθέντος που εισήχθη στην κούρσα ως υποψήφια. Η Βερόνικα Τσεπκάλα, σύζυγος του Βάλερι Τσεκπάλο συνέχισε την υποψηφιότητά του μετά τη σύλληψή του, όπως και η Μαρία Καλεσνίκαβα, διευθύντρια της εκστρατείας του υποψηφίου της αντιπολίτευσης Βίκταρ Μπαμπαρίκα, ο οποίος επίσης συνελήφθη. Οι τρεις γυναίκες αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, και συνασπίστηκαν στο πλάι της Τσιχανούσκαγια, η οποία έγινε η κύρια υποψήφια της αντιπολίτευσης εναντίον του Λουκασένκο, και ταυτόχρονα σύμβολο αντίστασης απέναντι σε ένα αυταρχικό καθεστώς.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής σας εκστρατείας για την προεδρία, υποστηριχθήκατε από άλλες γυναίκες υποψήφιες, κάτω από μια πολιτική ομπρέλα «γυναικείας αλληλεγγύης». Πώς μια χώρα που αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις σε θέματα πολιτικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών διαδικασιών αναδεικνύει τόσες ηγέτιδες;

«Οι Λευκορωσίδες ήταν ανέκαθεν δυνατές, αλλά το 2020 έγινε εμφανές και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι γυναίκες βγήκαμε μπροστά – όχι επειδή το σχεδιάζαμε, αλλά επειδή δεν είχαμε άλλη επιλογή. Εγώ ήμουν νοικοκυρά. Η Μαρία Καλεσνίκαβα ήταν μουσικός. Η Βάλερι Τσαπκάλα εργαζόταν στον τομέα της πληροφορικής. Καμία μας δεν ήταν πολιτικός. Αλλά σταθήκαμε η μία πλάι στην άλλη, και αυτή η στάση έγινε σύμβολο ενότητας και ελπίδας για ολόκληρο το έθνος. Οι γυναίκες ηγήθηκαν των διαδηλώσεων, σχημάτισαν ανθρώπινες αλυσίδες, θωράκισαν τους διαδηλωτές από την αστυνομία. Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν — αλλά δεν έσπασαν. Οι γυναίκες έπαιζαν πάντα βασικό ρόλο στην ιστορία της Λευκορωσίας. Και όταν ήρθε η στιγμή της αλήθειας, έδειξαν απίστευτο θάρρος. Γιατί συνέβη αυτό στη Λευκορωσία; Γιατί η δικτατορία μας έδειξε ότι όταν οι άνδρες φυλακίζονται, οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα. Οι γυναίκες της Λευκορωσίας έχουν αποδείξει ότι δεν βρίσκονται απλώς στα παρασκήνια της πολιτικής – είναι στην πρώτη γραμμή της αλλαγής».

Νόμιμη αρχηγός κράτους μιας εξόριστης κυβέρνησης.

Το βράδυ πριν από τις εκλογές, η αστυνομία συνέλαβε ανώτερα στελέχη από την ομάδα της προεκλογικής της εκστρατείας. Η ίδια κατόρθωσε να καταφύγει στο Μινσκ, αλλά ανήμερα των εκλογών εμφανίστηκε σε εκλογικό τμήμα. Σύμφωνα με τα ‘επίσημα’ αποτελέσματα, η Τσιχανούσκαγια έλαβε μόνο το 10% των ψήφων. Οι παρατηρητές των εκλογών επιβεβαιώνουν ότι ο Λουκασένκο διέπραξε εκλογική νοθεία. Η απάντηση των Λευκορώσων στο εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μαζικές διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν από το καθεστώς με ασύλληπτη βία, ενώ διαδηλωτές συνελήφθησαν και βασανίστηκαν. Η Τσιχανούσκαγια έλαβε τελεσίγραφο είτε να φύγει από τη χώρα, είτε να φυλακιστεί και να χάσει την κηδεμονία των δύο παιδιών της. Η νικήτρια των εκλογών προσπάθησε να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση του συζύγου της, αλλά η πρότασή της απορρίφθηκε. Κατόρθωσε ωστόσο να εξασφαλίσει την απελευθέρωση της επικεφαλής της εκστρατείας της, Μαρία Μορόζ. Εγκαταστάθηκε στην Λιθουανία, η οποία την αναγνώρισε αμέσως ως νόμιμο αρχηγό του κράτους της Λευκορωσίας. Εκεί δημιούργησε μια αντιπολιτευτική κυβέρνηση και ίδρυσε το Συντονιστικό Συμβούλιο. Πραγματοποίησε συναντήσεις με πολιτικούς ηγέτες, προκειμένου να διαπραγματευτεί κυρώσεις κατά της κυβέρνησης του Λουκασένκο και να εξασφαλίσει άρνηση αναγνώρισης του εκλογικού αποτελέσματος. Κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, υπήρξε υπέρμαχος της αυξημένης δυτικής υποστήριξης προς την επιτιθέμενη χώρα.

Ο Πρόεδρος Ζελένσκι εξέφρασε την ανησυχία του ότι η Λευκορωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τη Ρωσία για επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ, όπως έκανε και με την Ουκρανία. Συμμερίζεστε την ανησυχία του;

«Αυτό δεν είναι απλώς μια πιθανότητα – συμβαίνει ήδη. Το 2022, ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ουκρανία από τη Λευκορωσία. Πύραυλοι εκτοξεύτηκαν από τη γη μας, σκοτώνοντας Ουκρανούς αμάχους. Τώρα, η Ρωσία έχει αναπτύξει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία. Ο Λουκασένκο έχει παραδώσει την κυριαρχία μας στον Πούτιν. Επιτρέπει στα ρωσικά στρατεύματα να εκπαιδεύονται στη Λευκορωσία, χτίζει στρατιωτικές βάσεις για αυτούς και παράγει ακόμη και όπλα για τον πόλεμο της Ρωσίας. Χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες σταθμεύουν στη Λευκορωσία ανά πάσα στιγμή. Εάν ο Πούτιν αποφασίσει να κλιμακώσει περαιτέρω – εναντίον της Ουκρανίας ή ακόμη και χώρας του ΝΑΤΟ – θα χρησιμοποιήσει ξανά τη Λευκορωσία. Γι’ αυτό η Δύση πρέπει να δράσει τώρα. Μια δημοκρατική Λευκορωσία δεν θα ήταν ποτέ απειλή για τους γείτονές της. Αλλά όσο ο Λουκασένκο παραμένει στην εξουσία, η Λευκορωσία θα είναι μια ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης»

Η Ευρώπη άργησε μια μέρα;

Η ΕΕ δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της 8ης Αυγούστου 2020 στη Λευκορωσία, και τις καταδικάζει ως ανελεύθερες και άδικες. Θεωρεί ότι ο Αλεξάντερ Λουκασένκο στερείται δημοκρατικής νομιμότητας. Η ΕΕ, προκειμένου να δείξει έμπρακτα την υποστήριξή της προς τον λαό της Λευκορωσίας, σε περίπτωση δημοκρατικής μετάβασης, έχει δεσμευθεί να παράσχει ενίσχυση ύψους €3 δις. ευρώ., προκειμένου να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της οικονομίας της Λευκορωσίας, ξεκλειδώνοντας το αναπτυξιακό της δυναμικό και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.

Η Κομισιόν ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα αμυντικών δαπανών ύψους €800 δις. «κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια, καθώς η ήπειρος προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη ρωσική επιθετικότητα και να βοηθήσει την Ουκρανία να αμυνθεί». Πιστεύετε ότι θα είχε κάποια διαφορά εάν η Ευρώπη είχε αντιδράσει νωρίτερα; Θα είχε αποσύρει ο Τραμπ τη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ για την Ουκρανία;

«Η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν οι δικτάτορες βλέπουν αδυναμία, επιτίθενται. Ο Πούτιν δεν αποφάσισε ξαφνικά να εισβάλει στην Ουκρανία – δοκίμαζε τη Δύση για χρόνια. Εισέβαλε στη Γεωργία το 2008, προσάρτησε την Κριμαία το 2014, παρενέβη στις εκλογές σε όλη την Ευρώπη και ο κόσμος δεν αντέδρασε. Εάν η Ευρώπη είχε δράσει νωρίτερα – επιβάλλοντας σκληρότερες κυρώσεις, εξοπλίζοντας νωρίτερα την Ουκρανία ή σταματώντας τον Λουκασένκο το 2020 – ίσως σήμερα δεν θα ήμασταν εδώ. Τώρα, η ΕΕ κάνει επιτέλους αποφασιστικά βήματα, αλλά πρέπει να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία θα κερδίσει. Όσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η αλήθεια είναι ότι ο Πρόεδρος Τραμπ έχει όντως τη δύναμη να σταματήσει τον πόλεμο, και ελπίζουμε να κρατήσει μια σταθερή θέση απέναντι στον Πούτιν και τον Λουκασένκο. Επειδή και οι δύο θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος, ο μόνος τρόπος να μην τροφοδοτεί τα καθεστώτα τους, δικαιολογώντας τον τρόμο, είναι να είναι σκληρός μαζί τους».

Πόσο ασφαλής είναι σήμερα η Λευκορωσία από τις ρωσικές νέο-ιμπεριαλιστικές τάσεις;

«Η Λευκορωσία δεν είναι καθόλου ασφαλής. Είμαστε ήδη υπό υβριδική κατοχή. Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται στη χώρα μας. Τα ρωσικά πυρηνικά όπλα βρίσκονται στη γη μας. Η οικονομία, η στρατιωτική και η εξωτερική πολιτική της Λευκορωσίας ελέγχονται από τη Μόσχα. Αλλά ο στόχος του Κρεμλίνου είναι ξεκάθαρος: να διαγράψει τη Λευκορωσία ως ανεξάρτητο έθνος, και να διακόψει κάθε σχέση της με την Ευρώπη. Γι’ αυτό παλεύουμε. Οι Λευκορώσοι δεν θέλουν να είναι μέρος της Ρωσίας. Θέλουμε πίσω τη χώρα μας. Μια ελεύθερη Λευκορωσία είναι το κλειδί για την ασφάλεια της Ευρώπης. Εάν η Λευκορωσία περιέλθει πλήρως στον έλεγχο της Ρωσίας, η απειλή θα εξαπλωθεί στην Πολωνία, τη Λιθουανία και όχι μόνο».

Θα μπορούσε η επανεκλογή Τραμπ να προσφέρει νέες ευκαιρίες στη Λευκορωσία;

«Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Τραμπ, έχει την ευκαιρία και τη δύναμη να διορθώσει τα πράγματα. Στην πρώτη του θητεία, ο Τραμπ επέβαλε κυρώσεις στο καθεστώς Λουκασένκο. Ελπίζω ότι θα συνεχίσει να φέρνει τους δικτάτορες προ των ευθυνών τους, και δεν θα ενδώσει στον Πούτιν ή τον Λουκασένκο. Όταν μιλάμε για ειρηνευτικές συμφωνίες, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Λευκορωσία. Χρειαζόμαστε ισχυρή υποστήριξη από τις ΗΠΑ για τη δημοκρατική μετάβαση. Η ελεύθερη Λευκορωσία θα αποτελούσε εγγύηση ασφάλειας για την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ. Μία Λευκορωσία που ελέγχεται από τη Μόσχα, αποτελεί μόνιμη απειλή για την ασφάλεια»

Θα μπορούσε μια φιλία ΗΠΑ-Λευκορωσίας να αποτελέσει διπλωματικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της επιρροής της Ρωσίας;

«Όχι υπό το καθεστώς Λουκασένκο. Μόνο μία ελεύθερη και δημοκρατική Λευκορωσία θα μπορούσε να είναι βασικός σύμμαχος για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή, η χώρα μας είναι de facto κατεχόμενη σε όλα εκτός από το όνομα. Ο Λουκασένκο μετέτρεψε τη Λευκορωσία σε ρωσικό στρατιωτικό φυλάκιο. Αλλά στο μέλλον, μια δημοκρατική Λευκορωσία θα μπορούσε να είναι μέρος μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας που θα εμποδίζει τη Ρωσία να απειλήσει τους γείτονές της. Είμαστε Ευρωπαίοι. Ανήκουμε στην Ευρώπη. Μια ελεύθερη Λευκορωσία θα κάνει ολόκληρη την ήπειρο πιο ασφαλή»

Πώς μπορεί η δημοκρατία να αντισταθεί στον σημερινό κόσμο;

«Η δημοκρατία δέχεται επίθεση παντού. Βλέπουμε την άνοδο του αυταρχισμού, της διαφθοράς, των επιθέσεων στην ελευθερία του λόγου. Για να αντεπιτεθούμε, πρέπει να υποστηρίξουμε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή—ακτιβιστές, δημοσιογράφους, κοινωνία των πολιτών. Να είμαστε σκληροί – ο κατευνασμός δεν λειτουργεί ποτέ. Οι δικτάτορες πρέπει να αντιμετωπίσουν συνέπειες. Πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο της πληροφορίας – η αλήθεια είναι το όπλο μας ενάντια στους δικτάτορες. Πρέπει επίσης να μείνουμε ενωμένοι—οι δικτάτορες ευδοκιμούν με τη διαίρεση. Οι δημοκρατίες πρέπει να ενωθούν. Η δημοκρατία θα επιβιώσει μόνο αν αγωνιστούμε γι’ αυτήν. Στη Λευκορωσία παλεύουμε. Και θα νικήσουμε. Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας»

Η Οικονομική Επιθεώρηση στο Δέκατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

Η Οικονομική Επιθεώρηση, στο πλαίσιο της στρατηγικής συνεργασίας που διατηρεί Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, και με αφορμή την δέκατη διοργάνωσή του στον εμβληματικό τόπο των Δελφών, φιλοξενεί μια σειρά από συνεντεύξεις  προσωπικοτήτων που θα συμμετέχουν στο Φόρουμ ως ομιλητές, καθώς και άρθρα σχετικά με την ιστορία και την μέχρι τώρα κληρονομιά του θεσμού.

Το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών φέτος συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας, προσελκύοντας κάθε χρόνο στον ομφαλό της γης πολιτικούς, επιχειρηματικούς, ακαδημαϊκούς και ηγέτες της κοινωνίας πολιτών, αναζητώντας λύσεις στις αναδυόμενες προκλήσεις, προωθώντας βιώσιμες και κοινωνικά υπεύθυνες πολιτικές ανάπτυξης για την Ελλάδα, την Ευρώπη, και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Εδώ και μια δεκαετία, αποτελεί σημείο αναφοράς για το δημόσιο διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση πολιτικών και στρατηγικών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Η Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια θα παρευρεθεί και θα συμμετάσχει στο δέκατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, που θα διεξαχθεί στην εμβληματική πόλη των Δελφών, από τις 9 έως τις 12 Απριλίου 2025.

H Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια κατά τη διάρκεια της ομιλίας της κατά τη διάρκεια του Ένατου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών